„Spojrzenie w lustro. Co członkowie ERZ myślą o swoich Radach.”

Pod tym hasłem odbyła się w Brukseli w dniach 11-12 lutego konferencja oceniająca kondycję Europejskich Rad Zakładowych.
Jest to coroczne wydarzenie organizowane przez Europejskie Centrum Kompetencji Partycypacji Pracowniczej EWPCC oraz Europejski Instytut Związkowy ETUI. W tym roku uwaga ponad 200 uczestników skoncentrowana była na analizie raportu z badań przeprowadzonych wśród ponad 1600 członków Europejskich Rad Zakładowych oraz Rad Zakładowych Spółek Europejskich, autorstwa Stana de Spiegelaere oraz Romualda Jagodzińskiego z ETUI.

Dyskusje były toczone w ramach 5 równoległych warsztatów:

1) Co robią ERZ i RZSE, gdy popadną w konflikt.

Omawiano i wyciągano wnioski z sytuacji gdy Rada wchodziła w konflikt z zarządem firmy. Analizowano przypadki sporów sądowych i sposoby egzekwowania swoich uprawnień przez daną Radę.

2) Czy szkolenia przynoszą oczekiwane efekty i jakie są potrzeby w tym zakresie?

Dokonano przeglądu udziału członków ERZ i RZSE w szkoleniach. Zdiagnozowano najistotniejsze obszary, w których szkolenia dla członków Rad są kluczowe.

3) Co zrobić, jeśli kierownictwo nie chce rozmawiać z ERZ i RZSE?

Oceniono wyniki ankiety dotyczące pozycji zarządu firmy w odniesieniu do ERZ i RZSE ,a uczestnicy dyskutowali o sposobach przywiedzenia zarządu do stołu obrad.

4) Czy członkowie ERZ i RZSE komunikują się z pracownikami, lokalnymi przedstawicielami związków zawodowych i lokalnymi strukturami zarządów firm?

Podkreślono obowiązek reprezentowania pracowników przez członków REZ i RZSE, m. in poprzez konieczność współpracy z lokalnymi przedstawicielami pracowników i przedstawicielami  lokalnych zarządów. Oceniono częstotliwość kontaktów i ich formę.

5) Jak zrównoważyć w ERZ i RZSE potrzebę możliwie wczesnego otrzymywania informacji z zobowiązaniem do zachowania  ich poufności.

Przeanalizowano doświadczenia poszczególnych członków Rad w pracy z informacjami poufnymi. Zauważono, iż kwestia poufności, zamiast służyć umożliwieniu prowadzenia
pogłębionych konsultacji wykorzystywana jest raczej głównie w celu jej utrudnienia.

Wnioski z warsztatów pokazują, że przed członkami Rad jest wiele do zrobienia. Potwierdzano, że często Rady są traktowane przez zarządy firm jako  forum do przekazywania informacji  swoim pracownikom. Brakuje w nich rzeczywistych konsultacji. Sytuacja jest zadowalająca głównie w tych Radach, gdzie działa koordynator związkowy wyznaczany przez właściwą centralę związkową w danym państwie. W ocenie twórców raportu sprawnie funkcjonujący koordynator może pobudzać ERZ do większej aktywności oraz do bardziej zdecydowanego egzekwowania swoich praw wobec zarządu korporacji.

Podsumowaniem konferencji był panel dyskusyjny z udziałem Isabelle Schömann, sekretarza generalnego EKZZ, Sławomira Adamczyka z NSZZ „Solidarność”, Olivera Röthiga, sekretarza regionalnego europejskiej federacji pracowników usług UNI Europa, Sari Vaittinen z fińskiego związku Proliitto oraz Doris Meißner z niemieckiej federacji IGBCE (górnictwo-chemia-energetyka). Dyskusję moderowała Alina Hofmann z ETUI. Motywem przewodnim były oczekiwania związków zawodowych wobec ERZ. Sławomir Adamczyk zwrócił uwagę, że w przypadku Polski i szerzej – Europy Środkowo-Wschodniej ERZ odgrywały na początku transformacji społeczno-gospodarczej w tym regionie istotną rolę jako zewnętrzne instrumenty wzmacniające pozycję związków w lokalnych filiach korporacji.