W dniu 30 stycznia odbyło się plenarne posiedzenie Europejskiego Komitetu Dialogu społecznego w sektorze cukru. Głównym tematem obrad była trudna sytuacja na rynku cukru poz niesienia kwotowania jego produkcji przez Unię Europejska. W spotkaniu związkową stronę Polską reprezentowali : Aleksander Jaworek, Stanisław Lubaś i Adrian Dębowiak. W imieniu pracodawców organizacja CEFS a ze strony Komisji Europejskiej uczestniczył dyrektor ds. rynków Michael Scannell. Związki zawodowe zarzuciły Komisji Europejskiej brak jakichkolwiek działań , które powstrzymywałby drastyczny spadek cen cukru. CEFS i EFFAT wspólnie wystosował Stanowisko dotyczące trudnej sytuacji na rynku cukru. Należy opracować długoterminowe rozwiązania zapewniające stabilność sektora.
Stanowisko CEFS i EFFAT mówią: brak reakcji na nieustający spadek rynku!
Przemawiając na dzisiejszym posiedzeniu plenarnym dialogu społecznego w sektorze cukru UE, przedstawiciele Dyrekcji Generalnej ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich Komisji Europejskiej po raz kolejny nie udzielili odpowiedzi na najpilniejsze pytanie, z jakim kiedykolwiek miał do czynienia sektor cukru buraczanego w UE: jak zatrzymać obecny poważny, bezprecedensowy i długotrwały spadek cen w rynku cukru?
W ciągu trzech miesięcy od naszego ostatniego oświadczenia nie podjęto żadnych kroków w celu ustabilizowania rynku cukru w UE.
Ta bezczynność pojawia się w obliczu kryzysu, który jeszcze się pogorszył: ceny cukru białego w UE utrzymywały się średnio 320 EUR / tonę w listopadzie 2018 r., Bez zmian od października. Jest to niewystarczające na pokrycie kosztów nawet najbardziej wydajnych producentów unijnych.
Jedynymi beneficjentami tego spadku cen byli użytkownicy cukru, którzy od dnia 1 października 2017 r. Skorzystali z transferu w wysokości co najmniej dwóch miliardów EUR (i liczenia), opłaconego przez producentów cukru buraczanego w UE i plantatorów buraków cukrowych.
Fabryki cukru buraczanego, które koncentrują się na wykwalifikowanym, opłacalnym, przemysłowym zatrudnieniu, są często sercem społeczności wiejskich, w których się znajdują. I generują ważne mnożniki ekonomiczne: wspieranie rolników buraków cukrowych; drugorzędne procesory z wysokiej jakości zrównoważonym cukrem; przemysł chemiczny i fermentacyjny, z bioetanolem i melasą; oraz rolnictwo pasterskie, ożywiające paszę dla zwierząt z pulpy buraczanej. Nie jest przesadą stwierdzenie, że zamknięcie jednej takiej fabryki może zniszczyć losy całej społeczności. Wszystko to w czasie, gdy wiejska pustynnienie nie wykazuje oznak wypuszczenia.
EFFAT, reprezentujący pracowników sektora cukru w UE, oraz CEFS, reprezentujący producentów cukru z UE, wzywają Komisję Europejską do pilnego wdrożenia środków rynkowych. Spotkanie wysokiego szczebla w sektorze cukru – które odbyło się wczoraj po raz pierwszy – musi dostarczyć konkretnych rozwiązań w zakresie długoterminowej stabilności sektora. W tym względzie zdecydowanie prosimy, aby zarówno EFFAT, jak i CEFS zostały dopuszczone na następne takie spotkanie w dniu 19 marca 2019 r.
